Ég vidurkenni fúslega ad ég hef ekki verid ad sanna mig sem bloggari, hvad tá ofurbloggari, og hef ég ákvedid ad segja mig úr ofurbloggara hópnum tar til naest tegar ég kem í frí.... en ég er ad fara út aftur núna eftir helgi í tveggja mánada afríku útlegd.
en í dag er tímamótadagur í lífi okkar dísu og hjá Compani de telefonó, tví teir hafa loksins séd sér faert ad koma í heimsókn og plogga okkur vid alheiminn. gervihnatta tv, internet og sími (heimasími) en umsókn um tetta var logd fram á tingi í sept. á sídasta ári.
hann kemru kl. hálf fimm og mission dagsins var ad redda lyklum af takinu med toddni. ohh. held ég noti th í stad t, annars koma bara onnur ord. thakinu med thoddni...
aahhh betra. og allavega tá fór ég í heimsókn til gomlu konunnar fyrir nedan, til ad ath hvort hún vaeri med lykil, thórdís segir ad hún sé formadur húsfélagsins,, veit ekki,,, en allavega thá kom dóttir hennar til dyra og hún tala adeins ensku og gat ég sagt e-d sem endadi med tví ad hún lét mig hafa tveggja metra langan lykil og verd ég ad segja ad thak terrassid okkar olli mér vonbrygdum...
En bodskapur tessarar sogu er sá ad tegar ekki er lengur torf á netkaffi skal bara bloggad heiman frá sér.

Í gaer komu svarti jesú og svarta sús í humarveislu til nýkrýnda kóngsins og drottningu hans. bordad var vel og mikid en á tímabili óttadist ég um ad heimabíóid yrdi hreynlega étid og thordi ég ekki annad en ad ná í rjómabollur, jardaber og fulla skál af nammi fyrir svanga gestina sem jú ad vísu ad voru ad koma labbandi langt frá og ekki skrítid ad tau hafi verid svong.

og med teim fogru ordum kved ég ad sinni og segig kvedja, edja, ledja og smedja.